İstiklal Marşı’mızın yazarı, Millî Mücadele’de vaazları cephelerde dağıtılan, Kurtuluş Savaşı’nı veren Meclis’te milletvekilliği yapmış, Anadolu’da isyanları bastırmak için il il gezerek halkı İstiklal Savaşı’na çağıran Mehmed Akif’in, günün birinde kendi ülkesinde ‘sakıncalı’, ‘mürteci’ ‘tehdit’ durumuna düşeceğini, Safahat adlı eserinin toplatılarak imha edilmesi talimatının verileceğini kim tahmin edebilirdi ki… Üstelik de çok kısa bir zaman dilimi içerisinde… Çoğu zaman tartışırız:

§  Mehmed Akif Mısır’a neden gitti ve niçin 11 yıl ülkesine dönmedi?

§  Diyanet’le sözleşmesini yaptığı Kur’ân mealini neden teslim etmedi?

§  Gerçekten peşine hafiyeler takıldı mı?

§  Hastalık ve yoksulluğun pençesinde kıvranan Akif’i rejim nasıl izletti?

§  Hilafet, şapka, Cumhuriyet ve yöneticileri için neler düşündü, hangi ifadeleri kullandı?

§  Cumhuriyet’in ilanı sonrası, ‘İslamcı/dindar’ bir şair olan Mehmed Akif’e yeni rejim nasıl bakmıştı?

§  Ülkede kalsaydı, kadim dostu Eşref Edib gibi İstiklal Mahkemeleri’nde yargılanır mıydı?

§  Gittiği yad ellerde Türkiye, Millî Şair’ine neden sahip çıkmadı?

Ve daha onlarca soru…

İşte, bu eserde ilk kez yer alacak ve ‘İrtica-906’ koduyla tutulan gizli/resmî belgeler, bu sorulara önemli ölçüde cevap veriyor. Bizzat Devlet Arşivlerinde bulunan, İçişleri Bakanlığı, Emniyet Teşkilatı ve istihbarat kaynaklarının tuttuğu belgeleri incelerken bu ülkenin İstiklal Şairi’nin vatanından nasıl cüda duruma düşürüldüğünü, tahkir ve tezyif edildiğini hayretler içerisinde göreceksiniz.

Belgeler arasında, Millî Şair’e yardım edildiğini, maaş ödendiğini, onun taltifle ödüllendirildiğini, yurda dönüşünde törenle karşılandığını, ona yakışır bir merasimle ebediyete uğurlandığını gösteren bir satır ise maalesef göremeyeceksiniz.