Ø  Hadis ilmi, tarih ilmi gibi nakilci bir ilim dalı olma özelliği gösterir. Bu nedenle nakil esaslı bir terminolojiye sahiptir. Hadis ilimlerinin üç ana terim üzere kurulu olduğu ifade edilebilir: Râvi, rivayet ve mervi. Hz. Peygamber’e dair bilgiyi aktaran kişilerin her birine “râvi” denir. Aktarma eyleminin kendisi “rivayet” olarak adlandırılır. Aktarılan metin ise “mervi” terimi ile ifade edilir.

Ø  Allah Teâlâ Hz. Peygamber’i bir hata üzerinde bırakmayacağı için Resûlullah’ın uygulamasını kınayan yahut nesh eden bir ayet olmadığı sürece vahiy kaynaklı olmayan sünnetler de vahyin onayından geçmiş sayılır. Bu nedenle bazı ilim adamları sünnetin tamamını vahiy addetmiş; bu hususta “O kendi arzusuna göre konuşmaz. Onun bildirdikleri vahiyden başka bir şey değildir” (en-Necm 53/3-4) ayetine dayanmışlardır.

Ø  Kur’ân-ı Kerim, Hz. Peygamber’e itaat edilmesini emrettiği gibi bir de ittiba edilmesini emreder. İtaat, hükümlerine boyun eğmek; ittiba ise izinden gitmek, adımlarını takip etmek demektir: “De ki: ‘Eğer Allah’ı seviyorsanız bana uyunuz ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın’” (Âl-i İmran 3/31). Bu ayet-i kerime ise Allah’ı seven kişilerin Resûlullah’a ittiba edeceğini kesin bir dille anlatmaktadır. Hz. Peygamber’in izinden girmek, ibadet, muamelat ve ahlak alanında kişinin Hz. Peygamber ne yaptı ise aynısını yapması, onun söz ve fiillerine asla kayıtsız kalmamasıdır. Kur’ân-ı Kerim, Hz. Peygamber’e ittiba edenlerin Allah tarafından sevileceği ve günahlarının bağışlanacağı müjdesini verir. Hz. Peygamber’e ittiba edebilmek ise onun hayatını ve sünnetini bilerek aynı minvalde yaşamaya çalışmaktır.